به گزارش نیم نگاه ایران؛ روابط عمومی دیگر یک واحد تشریفاتی یا صرفاً خبری نیست. این حوزه بهدرستی باید «آینه سازمان» باشد؛ هم بازتابدهنده واقعیت درونی سازمان به جامعه، و هم انتقالدهنده بازخورد جامعه به درون سازمان.
از بلندگوی تبلیغاتی تا مشاور ارشد ارتباطی
در گذشته، روابط عمومی در بسیاری از سازمانها تنها نقش پخش اطلاعیهها و برگزاری مراسمها را بر عهده داشت. اما با تحول فضای رسانهای، ظهور شبکههای اجتماعی و افزایش سطح آگاهی عمومی، روابط عمومی باید خود را بازتعریف کند:
• نه به عنوان بلندگوی یکطرفه،
• بلکه به مثابه مشاور استراتژیک مدیران،
• و دیدهبان افکار عمومی.
امروز روابط عمومی باید تحلیلگر افکار عمومی، رصدکننده فضای رسانهای، و طراحیگر الگوی ارتباطی سازمان باشد.
نقش روابط عمومی در بحرانها؛ از واکنش تا پیشگیری
یکی از مهمترین نقشهای روابط عمومی در عصر نوین، مدیریت افکار عمومی در مواقع بحران است. از نشت یک خبر تا انتشار یک شایعه، از بروز نارضایتی اجتماعی تا فشار رسانهای، این روابط عمومی حرفهای و توانمند است که با واکنش بهموقع، ادبیات هوشمندانه و برنامهریزی رسانهای، از تبدیل یک چالش کوچک به بحران بزرگ جلوگیری میکند.
اما روابط عمومی موفق، فقط در بحرانها دیده نمیشود؛ بلکه با پیشبینی، آموزش، و استراتژی ارتباطی دقیق، جلوی بروز بسیاری از بحرانها را از اساس میگیرد.
جایگاه روابط عمومی در ساختار اداری؛ هنوز در حاشیه؟
با وجود اهمیت بالای این حوزه، متأسفانه در بسیاری از سازمانهای ایرانی، روابط عمومی هنوز به عنوان نهادی حاشیهای، فاقد قدرت تصمیمسازی و بدون دسترسی به منابع و اطلاعات کلیدی تلقی میشود. این در حالیست که در نظامهای مدیریتی پیشرفته، مدیر روابط عمومی در سطح مشاور ارشد مدیرعامل یا عضو هیئترئیسه قرار میگیرد.
تا زمانی که روابط عمومی در حاشیه تصمیمسازی بماند، نمیتوان انتظار داشت تصویر عمومی سازمان نیز شفاف، دقیق و حرفهای باشد.
روابط عمومی در عصر دیجیتال؛ فرصت یا تهدید؟
با گسترش شبکههای اجتماعی، ارتباطات رسمی دیگر انحصاری نیست. هر فرد، یک رسانه است. در چنین فضایی، روابط عمومی اگر خود را بهروز نکند، نه تنها فرصت تعامل با افکار عمومی را از دست میدهد، بلکه قربانی فضای غیررسمی و بیرحم رسانهای خواهد شد.
در مقابل، روابط عمومی دیجیتال و هوشمند میتواند با رصد دادههای رفتاری، تحلیل مخاطبان، پاسخگویی فعالانه و تولید محتوای خلاقانه، نه تنها جایگاه خود را حفظ کند، بلکه آن را ارتقا بخشد.
جمعبندی؛ روابط عمومی، قلب تپنده و مغز تحلیلگر سازمان
روابط عمومی، اگر به درستی شناخته و بهکار گرفته شود، میتواند به مهمترین عامل پیوند سازمان با جامعه، و موثرترین نیروی تثبیت سرمایه اجتماعی بدل شود. ارتقای جایگاه آن در ساختار سازمانی، سرمایهگذاری در آموزش نیروهای متخصص، و درک عمیق مدیران از نقش ارتباطات، لازمه حرکت به سوی حکمرانی هوشمند و پاسخگو در سطوح مختلف است.
دیدگاهتان را بنویسید